Για τον Μπετόβεν, ο θάνατος της μητέρας του το 1787 ήταν ένα βαρύ πλήγμα: "Ήταν τόσο καλή και αξιαγάπητη μητέρα για μένα, και η καλύτερη φίλη μου- ω! ποιος ήταν πιο ευτυχισμένος από μένα όταν μπορούσα να προφέρω τη γλυκιά λέξη Μητέρα και εισακούστηκε". Το 1932, της δόθηκε τιμητικός τάφος. Ο τόπος ταφής του πατέρα του Μπετόβεν δεν είναι γνωστός.

Εδώ βρίσκεται επίσης η τελευταία κατοικία του δασκάλου βιολιού του Μπετόβεν, Franz Anton Ries, του εκδότη του, Nikolaus Simrock, και του φίλου του, Bartholomäus Fischenich. Το 1793, ο τελευταίος έγραψε στη σύζυγο του Friedrich Schiller, Charlotte, η οποία είναι επίσης θαμμένη εδώ, ότι ο Beethoven επρόκειτο να μελοποιήσει κάθε στίχο της "Ωδής στη χαρά" του Schiller. "Περιμένω κάτι τέλειο, γιατί, απ' όσο τον γνωρίζω, είναι υπέρ του μεγάλου και του μεγαλειώδους".

Μια περίτεχνη ταφόπλακα δείχνει τον τόπο ταφής των μεγάλων θαυμαστών του Μπετόβεν, του Ρόμπερτ Σούμαν και της συζύγου του Κλάρας, η οποία ήταν επίτιμο μέλος του Συλλόγου Beethoven-Haus.

Η απώλεια της μητέρας του το 1787 ήταν μια τρομερή εμπειρία για τον Μπετόβεν.

Elle m'était si bonne, si digne d'amour, ma meilleure amie ,

Ô ! Ποιος ήταν πιο ευτυχισμένος από μένα όταν μπόρεσα να προφέρω το διπλό όνομα της μαμάς και ότι έγινε κατανοητό". Το 1932 του αφιερώθηκε ένας τιμητικός τάφος, αλλά η μνήμη του πατέρα του δεν είναι γνωστή.

Στον τόπο αυτό βρίσκονται επίσης ο δάσκαλός του στο βιολί Franz Anton Ries, ο εκδότης του Nikolaus Simrock και ο φίλος του Bartholomäus Fischenich. Το 1793, ο Σελιούτσι έγραψε στη Σαρλότ, την επίσης απάνθρωπη σύζυγο του Φρίντριχ Σίλλερ, ότι ο Μπετόβεν ήθελε να διασκευάσει την ωδή του "A la joie" στίχο προς στίχο. "J'en attends quelque chose de parfait, car pour autant que je le connais, il est tout entier porté au grand et au sublime".

Une pierre tombale fastueuse indique aussi l'endroit où les grands admirateurs de Beethoven, Robert Schumann et son épouse Clara, membre d'honneur de l'Association de la Beethoven-Haus, sont inhumés.