Dla Beethovena śmierć matki w 1787 roku była poważnym ciosem: "Była dla mnie tak dobrą i kochającą matką, i moją najlepszą przyjaciółką; och! kto był szczęśliwszy ode mnie, kiedy mogłem wymówić słodkie słowo Matka i zostało ono usłyszane". W 1932 roku otrzymała honorowy grób. Miejsce pochówku ojca Beethovena nie jest znane.

Jest to również miejsce ostatniego spoczynku nauczyciela skrzypiec Beethovena, Franza Antona Riesa, jego wydawcy Nikolausa Simrocka i jego przyjaciela Bartholomäusa Fischenicha. W 1793 roku ten ostatni napisał do żony Friedricha Schillera, Charlotte, która również jest tu pochowana, że Beethoven zamierza skomponować muzykę do każdego wersu "Ody do radości" Schillera. "Spodziewam się czegoś doskonałego, bo o ile go znam, jest zwolennikiem tego, co wielkie i wzniosłe".

Ozdobny nagrobek wskazuje miejsce pochówku wielkich wielbicieli Beethovena, Roberta Schumanna i jego żony Clary, która była honorowym członkiem Stowarzyszenia Beethoven-Haus.

Utrata matki w 1787 roku była dla Beethovena strasznym przeżyciem.

"Elle m'était si bonne, si digne d'amour, ma meilleure amie;

Ô ! Któż był szczęśliwszy ode mnie, gdy mogłem wymówić podwójne imię mamy i że zostało ono zrozumiane". W 1932 r. poświęcono mu honorowy grobowiec, ale pamięć o jego ojcu nie jest znana.

Jego nauczyciel gry na skrzypcach Franz Anton Ries, jego wydawca Nikolaus Simrock i jego przyjaciel Bartholomäus Fischenich również spoczywają w tym miejscu. W 1793 r. Celui-ci napisał do Charlotte, małżonki Friedricha Schillera, która również jest nieludzka, że Beethoven chciał zaadaptować jego odę "A la joie" wers po wersie. "J'en attends quelque chose de parfait, car pour autant que je le connais, il est tout entier porté au grand et au sublime".

Une pierre tombale fastueuse indique aussi l'endroit où les grand admirateurs de Beethoven, Robert Schumann et son épouse Clara, member d'honneur de l'Association de la Beethoven-Haus, sont inhumés.