Przez całe życie Ludwig van Beethoven wspominał "piękny region, w którym przyszedłem na świat", jak napisał do swojego przyjaciela Wegelera w 1801 r. Wraz z Ludwigiem, jego ojciec Johann lubił odwiedzać tutaj przyjaciół i znajomych, którzy byli entuzjastami muzyki.

Czasami dołączał do nich Franz Georg Rovantini, krewny żony Johanna Marii Magdaleny, który mieszkał z rodziną. Podczas swoich muzycznych wycieczek zatrzymywali się m.in. w domu proboszcza Hilgera Josepha Dicka w Odendorfie, gdzie według relacji bońskiego mistrza piekarskiego Fischera "również byli przyjmowani z honorami".

Często grali dla zabawy w domach tych miłośników muzyki. Fortepian w domu był dobry do tworzenia muzyki kameralnej, akompaniowania głosowi i skrzypcom. Być może wybierali się też na mały spacer do pobliskiego klasztoru Maria Stella Maris w Essig, gdzie organy mogły zachęcić Ludwiga van Beethovena do muzykowania.

Ludwig van Beethoven przeżył całe swoje życie ze wspomnieniem "la belle contrée où j'ai vu la lumière du jour", jak napisał do swojego przyjaciela Wegelera w 1801 roku. Jego ojciec Johann chciał odwiedzić swoich przyjaciół i znajomych w Mediolanie.

Wśród nich był Franz Georg Rovantini, rodzic Marii-Magdaleny, wnuczki Johanna, który przebywał z rodziną. Podczas tych muzycznych wycieczek zatrzymali się również u opata Hilgera Josepha Dicka w Odendorfie, gdzie, jak donosił mieszczanin Fischer, zostali "przyjęci z wszelkimi honorami".

W domach amatorów chętnie improwizowali w formacji de musique de chambre. Doceniono obecność fortepianu akompaniującego chorałowi i instrumentu à cordes. Promenada do klasztoru Sainte-Marie-de-l'Étoile w Essig, gdzie orkiestry były w stanie zainspirować Ludwiga van Beethovena do gry, była czasami wstrzymywana.