Το 1793, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης, η Ρηνανία γνώρισε την ηρεμία πριν από την καταιγίδα. Η στενή γειτνίαση κάστρου και μοναστηριού αντιπροσώπευε επίσης τη συνύπαρξη και τη συνεργασία θρόνου και βωμού στην παλιά αυτοκρατορία. Ο εκλέκτορας, επίσης, ήταν τόσο κοσμικός όσο και κληρικός ηγεμόνας.

Ο εκλέκτορας Μαξ Φραντς, ωστόσο, ήταν ανοιχτός στις ιδέες του Διαφωτισμού. Αυτό αντικατοπτριζόταν στην πολιτιστική ζωή της κατοικίας του στη Βόννη. Όντας δάσκαλος πιάνου των αριστοκρατών της αυλής, ο Μπετόβεν έπαιζε συχνά στα σπίτια τους στη γύρω περιοχή. Γι' αυτόν, απλοί πολίτες και αριστοκράτες ήταν ισότιμοι. Ήθελε να υπάρχουν "μόνο άνθρωποι".

Όμως η ρήξη με το παλιό σύστημα κατέστρεψε τη βάση της ύπαρξης του Μπετόβεν. Ο εκλέκτορας εκδιώχθηκε όταν οι Γάλλοι κατέλαβαν τη Βόννη το 1794 και η αυλική ορχήστρα διαλύθηκε.

Το 1793, τέσσερα χρόνια μετά την έναρξη της Γαλλικής Επανάστασης, επικρατούσε ηρεμία στη Γαλλία πριν από την επανάσταση. Η γειτνίαση του κάστρου και του μοναστηριού απεικόνιζε για άλλη μια φορά τη συμβίωση και τη συνεργασία μεταξύ της φυλής και του μοναστηριού κατά τη διάρκεια της Αρχαίας Αυτοκρατορίας. Ο πρίγκιπας ήταν επίσης ο κυρίαρχος του χρόνου και του πνεύματος.

Le prince-électeur Max Franz était entretemps ouvert aux idées des Lumières, ce qui se ressentait dans la vie culturelle de Bonn. Καθηγητής του πιάνου των ευγενών της αυλής, ο Μπετόβεν ταξίδευε συχνά στις κατοικίες τους. Γι' αυτόν, οι πολίτες και οι ευγενείς ήταν ισότιμοι. Ήθελε να υπάρχουν "κάτι περισσότερο από ανθρώπινα όντα".

Ωστόσο, η ρήξη με το παλιό σύστημα του στέρησε τα μέσα διαβίωσής του. Ο πρίγκιπας-εκλέκτορας σκοτώθηκε κατά την κατάληψη της Βόννης από τους Γάλλους το 1794 και το παρεκκλήσι του δικαστηρίου διαλύθηκε.